Selecteer een pagina

Een bijzondere verrassing! De vereniging is vandaag onderscheiden met de Koninklijke erepenning, voor de inspanningen van de afgelopen 50 jaar.

De commissaris van de Koning van Noord-Holland, Arthur van Dijk, reikte de penning uit aan een compleet verraste voorzitter – die onder valse voorwendselen naar het Marine Etablissement was gelokt. In zijn speech benadrukte de CdK positieve bijdrage van de vereniging voor de waardering van dapperheid in de samenleving: “Uw vereniging is uniek, heeft zich onderscheiden, en staat qua aard, omvang en soliditeit in aanzien.”

Namens de minister van Defensie sprak de Commandant der Strijdkrachten ook waardering uit voor de VDMD. Hij noemde daarbij in het bijzonder de inspanningen om de verhalen van dragers te vertellen, zoals in de portrettenreeks die deze zomer in première ging. Deze verhalen over moed, trouw en opofferingsgezindheid inspireren en bemoedigen ons, aldus de CDS. “Ze maken ons trots en geven ons hoop.”

Nadat hij van de verrassing was bekomen bedankte de voorzitter alle aanwezigen. De erkenning wordt door de hele vereniging gevoeld en is een mooie bekroning op de inzet van het bestuur en onze leden. Onvoorbereid en uit het hart sprak Erkelens de aanwezigen toe. Hij uitte daarbij zijn dankbaarheid voor bijzondere bijdrage die de vereniging levert aan de maatschappij, maar ook aan hemzelf. De voorzitter sloot af met het bekende credo van zoveel militairen: ‘Wie doet het anders.”

Kijk voor meer foto’s van de uitreiking op onze Facebookpagina.

 

Hieronder plaatsen wij de volledige teksten van de speeches van minister Bijleveld (uitgesproken door de Commandant der Strijdkrachten, luitenant-admiraal Bauer) en de Commissaris van de Koning.

TOESPRAAK MR. ARTHUR VAN DIJK, COMMISSARIS VAN DE KONING IN DE PROVINCIE NOORD-HOLLAND, T.G.V. DE UITREIKING VAN DE KONINKLIJKE EREPENNING AAN DE VERENIGING DRAGERS MILITAIRE DAPPERHEIDSONDERSCHEI-DINGEN, OP 18 NOVEMBER 2020, TE AMSTERDAM

 

Dit jaar, dit turbulente jaar, dames en heren, bestaat de Vereniging Dragers Militaire Dapperheidsonderscheidingen, kortweg VDMD, 50 jaar.

 

Dat 50-jarig jubileum voorzien we vandaag van extra glans.

 

Uw vereniging is werkelijk uniek.

Uw credo luidt: Daden laten Leven.

Dat is precies wat u doet, dat is belangrijk, en het is meer dan terecht.

 

Waardering voor uitzonderlijke inzet, dapperheid, of heldenmoed, is niet vanzelfsprekend. Zeker niet in Nederland, een land met een tamelijk egalitaire en relativerende inborst.

 

Met dat in gedachten, is het des te knapper dat u in uw ambassadeurschap en belangenbehartiging over het algemeen de juiste toon treft. En dat uw vereniging de waardering krijgt die haar toekomt.

 

Toen uw vereniging op 5 mei 1970 werd opgericht, heette zij nog: ‘Vereniging Dragers Bronzen Leeuw en Bronzen Kruis’.

Bijna 40 jaar later, op 17 april 2008, werd besloten tot de huidige naam: ‘Vereniging Dragers Militaire Dapperheidsonderscheidingen’.

 

Uw vereniging gaat als belangenbehartiger vaak in gesprek met overheid en samenleving. VDMD zet zich in voor maatschappelijke erkenning, herkenning en waardering van alle dragers van verschillende militaire  dapperheidsonderscheidingen.

Of dat nu een Bronzen Leeuw, een Bronzen Kruis, het Kruis van Verdienste, of het Vliegerkruis is.

Desgewenst staat het lidmaatschap van de VDMD ook open voor weduwen of weduwnaars van dragers.

 

VDMD is ontstaan op basis van de hang naar saamhorigheid en intense verbondenheid, vanwege ingrijpende ervaringen, opgedaan veelal in oorlogsgebied.

 

Dat kan bijvoorbeeld gaan om missies in Afghanistan, Mali, of missies tegen piraterij, waarbij Nederlandse mariniers als kikvorsmannen behalve met piraten ook te maken kregen met orka’s, haaien, en verraderlijke stromingen.

Het lijkt een filmscenario…

 

Tot slot.

Uw vereniging is ervan doordrongen dat maatschappelijke waardering voor dapperheid evenmin vanzelfsprekend is, als vrijheid op een koopje is.

Mede daarom uw inzet en uw zichtbaarheid bij nationale herdenkingen en manifestaties.

 

Graag voorzie ik uw 50ste verjaardag van een welverdiend extra feestelijk tintje.

Uw vereniging is uniek, heeft zich positief onderscheiden, en staat qua aard, omvang en soliditeit in aanzien.

 

Het doet mij dan ook groot genoegen u te kunnen meedelen dat het Zijne Majesteit de Koning heeft behaagd uw vereniging VDMD de Koninklijke Erepenning toe te kennen.

 

Van harte gefeliciteerd!

 

Toespraak bij de uitreiking van een Koninklijke Erepenning aan de Vereniging Dragers Militaire Dapperheidsonderscheidingen door de minister van Defensie, drs. Ank Bijleveld-Schouten, uitgesproken door de Commandant der Strijdkrachten, luitenant-admiraal Rob Bauer op woensdag 18 november 2020 te Amsterdam.

Dames en heren,
beste leden en bestuur van de Vereniging Dragers Militaire Dapperheidsonderscheidingen,

Van harte gefeliciteerd met uw 50-jarige bestaan én een zeer verdiende Koninklijke Erepenning.
U bent in feite een vereniging van helden.
Heel vaak krijg ik dan militairen die een dapperheidsonderscheiding hebben ontvangen de reactie ‘…maar ik deed gewoon mijn werk…’ of ‘…ik kon het niet zonder mijn team doen…’
Dat is uiteraard ook waar…
…maar misschien is het aardig om even te kijken naar de betekenis van het woord ‘held’.
In het Engels maken we er ‘hero’ van…
…wat weer afgeleid is van het Griekse woord ‘heros’…
…en dat betekent dus ‘beschermer’ of ‘verdediger’.
Dát is waar uw leden voor staan.
Zij kwamen op voor hun land, voor vrede en veiligheid in binnen- en buitenland én (vooral) voor hun kameraden.
Op een manier waarbij hun optreden uitsteeg boven wat van deze militairen verwacht mocht worden.

Als we kijken naar verleende dapperheidsonderscheidingen voor verrichtingen ná de Tweede Wereldoorlog…
…dan zijn er 665 onderscheidingen uitgereikt voor de strijd in voormalig Nederlands-Indië…
…31 voor de missie in Korea…
…ook 31 dapperheidsonderscheidingen voor de missie in Nederlands Nieuw-Guinea…
…en 92 stuks voor de diverse missies na 1993…tot en met Mali aan toe.

Zelf heb ik de eer gehad om een aantal van die onderscheidingen te mogen uitreiken.
Bijvoorbeeld op 2 juli 2018.
Toen ging het om maar liefst 14 dapperheidsonderscheidingen in één keer.
Voor het eerst in 65 jaar was er een dapperheidsonderscheiding bij voor een marechaussee.
Dat was adjudant Michel Barbier die in 2007 op missie was in  Soedan (2007).
Ik vertel graag zijn verhaal, omdat dit heel mooi laat zien wat het betekent om een ‘hero’, een ‘beschermer’ te zijn.

Op 4 november 2007 zagen Michel en zijn collega van heel dichtbij dat drie hoge politieofficieren werden doodgeschoten
Zij beseften dat zij als getuige daardoor groot gevaar liepen.
En maakten dat ze wegkwamen.

Toen Michel het hoge prikkeldraad hek overklom, zag hij de kogels inslaan naast zijn lichaam.
Hij voelde de houtsnippers op zijn gezicht.
Michel moest dwars door open veld, maisvelden en jungle rennen.
Opgejaagd door kogels.
Zelf ongewapend.

Toen ze aankwamen bij een post van het international medical corps zagen ze drie VN medewerksters in grote paniek.

Omdat de vrouwen vreesden voor hun leven besloten ze deze vrouwen mee te nemen op de vlucht.
De vrouwen vertraagden de vlucht behoorlijk en gingen meerdere keren verstijfd van angst, huilend op de grond liggen.
Michel en zijn collega lagen zwaar onder vuur, maar ze lieten de vrouwen niet achter.
Op het nippertje haalden ze de hoofdportaal van het VN-kamp.
Hier wist het VN-beveiligingsbataljon de achtervolgers af te schrikken.

Leave no man behind.
Iedere militair weet het.
Maar dit was meer.
Kiezen om drie vrouwen te redden, die ze bij toeval tegen het lijf liepen, terwijl ze moesten vrezen voor hun eigen leven.
Dan ben je echt een held.

En helden zijn soms dichterbij dan we denken.
Zo mocht ik op dezelfde uitreiking ook een dapperheidsonderscheiding aan kolonel-vlieger Jack Goense uitreiken.
Het Vliegerkruis.
Voor zijn inzet tijdens de operatie allied force in 1999 boven voormalig Joegoslavië en Kosovo.
Ik kende hem alleen als de vader van een dochter die bij mijn dochter Anna in de klas zat in mijn woonplaats Goor.

Dit verhaal kende ik dus niet…
…maar wat mij betreft mag er nog best wel wat meer aandacht komen voor de verhalen van onze dragers van een dapperheidsonderscheiding.
Ik heb daar eens een gesprek over gehad met een delegatie van uw vereniging.
Heel mooi dat er de laatste jaren op allerlei manieren deze verhalen meer onder de aandacht zijn gebracht.
Zo hebben we bijvoorbeeld samen met u een prachtige serie portretten gemaakt van dragers van militaire dapperheidsonderscheidingen.

Dit soort verhalen geven ons kracht en bemoedigen ons.
Als mens identificeren wij ons graag…
…met degenen die zich op bijzondere wijze onderscheiden…
…die opkomen voor de belangen van onze samenleving…
…en zich inzetten voor de waarden waaraan wij zoveel ontlenen.

Deze personen maken ons trots.
Geven ons hoop.
Herinneren ons aan het belang van oude idealen als moed, trouw, opoffering en eensgezindheid.

Hun daden, en het voorbeeld dat zij daarmee gegeven hebben, leven voort in ons collectieve geheugen…
…symboliseren de historie en weerbaarheid van de Nederlandse samenleving door de jaren en decennia heen.
Zo was het vroeger.
Zo is het nu.
En zo zal het ook in de toekomst zijn.
Dank u wel voor uw inzet voor onze helden.
-0-0-0-