Willem Pieter den Engelsman
Op 2 november is adjudant-onderofficier b.d. Willem Pieter den Engelsman, drager van het Bronzen Kruis en lid van onze vereniging, in Muiderberg overleden.
Om zijn daden nog eens te laten leven plaatsen wij hier de tekst van het Koninklijk Besluit waarbij hij destijds is onderscheiden.
K.B. no. 6 van 24 augustus 1950
3082 Willem Pieter den Engelsman, geb. Axel 30 april 1925, tijdelijk aangestelde sergeant-oorlogsvrijwilliger (legernummer 25.04.30.205).
Heeft zich door moedig optreden tegenover de vijand onderscheiden in het tijdvak van 20 Februari tot en met 30 April 1949 als pelotonssergeant bij verschillende gevechtsacties tegen terroristische benden in Oost- en Midden-Java.
In het bijzonder door op 9 Maart 1949 tijdens een actie tegen een sterke vijandelijke bende bij Kampong Kalianjar (Oost-Java) met grote persoonlijke moed tezamen met zijn pelotonscommandant en een derde militair een vijandelijke mitrailleur te besluipen en deze met handgranaten buiten gevecht te stellen.
Vervolgens door op 30 April daaraanvolgende als commandant van twee flankerende secties onder zwaar vijandelijk vuur een stormaanval te ondernemen op een in een bergstelling bij Kampong Tjikokol (Midden-Java) verschanste vijand ter sterkte van ongeveer 60 man, deze op onverschrokken wijze aan te grijpen en weten te verdrijven, waarbij aan ‘s vijands zijde 20 man sneuvelden, terwijl bovendien enige wapenen werden buitgemaakt.
Door dit optreden steeds een grote steun voor zijn pelotonscommandant te zijn en door zijn koelbloedig voorbeeld voortdurend zijn ondergeschikten te bezielen.
In Brons 92 publiceerden wij het volgende verhaal over Willem Den Engelsman.
Willem groeit op in de armoede in de Haarlemmermeer. Op jonge leeftijd ziet hij hoe zijn werkgever arme Amsterdammers van het erf jaagt als ze niet genoeg geld voor aardappels of tarwe hadden. Hij smokkelt de aardappels onder zijn jas om na werktijd om aan de arme Amsterdammers te geven.
De Duitse capitulatie volgt en al snel zijn er de eerste berichten uit Indië van bendes en voormalige Japanse militairen die het land onveilig maken. Hij hoeft dan ook niet lang na te denken om zich aan te melden bij de landmacht om actief te helpen de orde en vrede te herstellen. De militaire opleiding gaat hem makkelijk af en al snel vertrekt hij per stoomschip naar Indië.
In Indië wordt hij tot zijn teleurstelling ingedeeld bij de staf van de Z-brigade. Bij een bezoek aan een kampong komt hij in aanraking met de verschrikkelijke gevolgen van een moordpartij van vijandelijke bendes. Hij vraagt overplaatsing aan naar het Korps Speciale Troepen. Als commando sergeant heeft Willem zich tijdens diverse acties onderscheiden. Door zijn moedige acties en beleidvol leiderschap is hij koninklijk onderscheiden met het Bronzen Kruis. Dit boek vertelt het verhaal van een oud-commando die bij terugkeer in Nederland in een maatschappij komt die ervan overtuigd is dat Nederlandse soldaten zich hebben misdragen en aan oorlogsmisdaden schuldig hebben gemaakt. Praten over die ervaringen was lange tijd sociaal onacceptabel.
Miskend en teleurgesteld in het vredesleger dat in geen opzicht lijkt op de standaard die in Indië zo vertrouwd was verlaat hij de dienst. Na ruim 55 jaar komt de jongere generatie groene baretten hem te hulp en is hij weer trots een commando te zijn. Op 93-jarige leeftijd besluit om samen met zijn kleinzoon Christiaan zijn levensverhaal op papier te zetten. Het boek dat Den Engelsman schreef met zijn kleinzoon, ‘Commando in Indië’, verscheen in 2018.
Recente reacties